Boję się.
Oceny. Że mi nie wyjdzie. Że się skompromituję. Że okażę się słabym coachem.
Boję się.
Prawdy o sobie. Obnażenia słabości. Że się zniechęcę. Że mnie ktoś potem obgada.
Boję się.
Że powiem za dużo. Że ktoś podkradnie mój pomysł. Dzielenia się boję, bo nie każdy biorący przecież coś od siebie potem daje.
Wolę robić swoje. Po cichu. Bez konfrontacji. Bez tego stresu. I tych spojrzeń. Bez ryzyka. Bez dzielenia się doświadczeniami.
Po co mi jakaś tam superwizja dla coachów. Wymysł, moda, a nie jakaś konieczność. Przecież mam klientów i jakoś to idzie. Czasem lepiej czasem gorzej. A nawet jak mam wątpliwości, albo Klient wypada z sesji, to najwyżej pogadam z koleżanką.
…
Znasz to? Które z tych myśli towarzyszą i Tobie? Praktykujesz coaching i nie korzystasz z superwizji, bo…? Jakie masz przekonania o tej formie rozwoju?
A może byłeś i się zaraziłeś? Co takiego się zadziało?
…
Dobrze prowadzona superwizja jest jak ożywczy deszcz w upalny dzień. To taki proces oczyszczenia, odkurzenia i popatrzenia na nowo. To zmiana perspektywy.
Dobra superwizja to między innymi:
- Ochrona przed nieświadomymi błędami
- Lepsze rozumienie siebie
- Lepsze rozumienie procesu coachingu i potrzeb klientów
- Interwencja w trudnych przypadkach
- Dostęp do konstruktywnej informacji zwrotnej
- Nauka nowych metod i technik
- Planowanie ścieżki rozwoju
- Weryfikacja poziomu pracy
- Rozwój jako Człowiek
- Rozwój swojego biznesu
Ale musi być bezpiecznie, z kontraktem, konstruktywnie. Ale musi być przestrzeń na poszerzanie wglądu o sobie, swoim sposobie pracy i prowadzonym biznesie. Ale musi być bez ocen, etykiet, tylko z pełną akceptacją. Nie ma opcji, żeby poza salę, w której jest superwizja wychodziło to, co się na niej dzieje.
Superwizja to bardzo ważny element pracy każdej osoby wspierającej drugiego człowieka w rozwoju. „Superwizja uchodzi za najpowszechniejszą, najważniejszą i prawdopodobnie najbardziej efektywną metodę uczenia w zawodach, które opierają się na pracy z drugim Człowiekiem” (Grzesiuk, L. „Psychoterapia”, PWN, Warszawa 1994). Tam, gdzie ludzkie losy, gdzie emocje, gdzie relacja – tam także mnóstwo nieświadomych procesów, że nie sposób samemu je wyłapać, czy dostrzec podczas pogaduszek z koleżanką. Praca z Człowiekiem to odpowiedzialność. Bałabym się, bardziej niż superwizji – podejmować działania, które być może komuś szkodzą, albo takich niezgodnych z etyką. Można przecież nawet nie czuć, że robi się coś nie tak. Dopiero w bezpiecznej relacji z superwizorem widać wszystko jak na dłoni.
Nie ma się co bać.
Czas zaufać.
I sobie – jeśli czujesz, że potrzebujesz się zatrzymać, poprzyglądać, jeśli chcesz nowej inspiracji i rozwiązań do własnych zawodowych dylematów.
I komuś – jeśli czujesz, że czas na profesjonalne wsparcie.
Odwagi!
W Lublinie jest taka przestrzeń do wspólnego rozwoju. Co kwartał, zapraszam na otwartą grupę rozwojowo – superwizyjną wszystkie osoby praktykujące coaching. W poniedziałek 17.06 od 17:30 mamy pierwsze spotkanie. Będziemy pracować nad przyniesionymi przez uczestników tematami, a także potestujemy nowe narzędzia i metody coachingowe. Grupa superwiyjna to bezcenny skarb, to mnogość perspektyw, wsparcie, burza pomysłów i inspiracji. Wiem, że będzie pięknie! Zapisy: poczta@joannagrela.pl
Chcących zaś przejść cały 99-dniowy proces rozwojowo-superwizyjny w zakmniętej grupie – zapraszam do zapisów na 5 edycję unikatowego programu „Coach z perspektywami™”! Startujemy tradycyjnie w listopadzie i pracujemy 99 dni. Ta magia przejścia z roku na rok robi dodatkowo dobrą robotę. Terminy i wszelkie szczegóły pod linkiem: PROGRAM COACH Z PERSPEKTYWAMI ™
Zapraszam serdecznie!
PODOBNE WPISY:
