Obawy i troski młodego coacha #5 BRAK SIŁ

Od kiedy tylko zaczęłam uczyć coachingu – zbieram i zbieram case study pod tytułem „Czego najbardziej obawiasz się jako młody coach?”. Mam takich karteczek z opisanymi lękami i strachami całe mnóstwo. Postanowiłam nadać im nowe życie. Dlatego posegregowałam je rok temu w zgrabne kategorie i po kolei rozprawiam się tu z nimi ku pokrzepieniu młodych coachingowych serc, z intencją odczarowania wielu mitów i z zachętą do ciągłego rozwoju. Tak powstaje seria wpisów „Obawy i troski młodego coacha”. Poprzednio był już temat UTKNIĘCIE, były ŁZY i SUPERWIZJA. Był OPÓR. Czas na SIŁĘ, a raczej brak sił.

Zwłaszcza teraz, dziś, gdy czasy niepewne, gdy jesienna chandra, gdy smutki dookoła, gdy dopada fizyczne osłabienie – osoby wspierające innych w rozwoju obawiają się też utraty swoich sił, martwią się o nieefektywność sesji, męczy ich myśl, że nie będą teraz tak dobrym coachem, jakim mogliby być… I co z tym zrobić? – pytają:

Czy mam mimo wszystko pracować?

I kochani odpowiedź na to pytanie znacie tylko Wy. Leży sobie cichutko na dnie Waszych coachingowych serc. To Ty najlepiej wiesz jak się czujesz. To Ty najlepiej wiesz, czy masz siłę czy nie. Ty znasz siebie i swoje możliwości.

Obserwuję jak wielu z Was niewątpliwie pracuje teraz ponad siły. Jak stawia sobie wysoko poprzeczkę choć nie może do niej doskoczyć. Jak macie wyrzuty sumienia, że czujecie zmęczenie na 4 sesji pod rząd. I jak „wrzucicie” sobie, że macie ochotę odmówić kolejnemu Klientowi. Jak nie robicie tego, bo przecież „trzeba pomagać”.

Piszę ten tekst, by wesprzeć wszystkich, którym ostatnie miesiące dają w kość. Którzy zwinęliby się najchętniej w kulkę i zakryli ją szczelnie miękkim kocem. Którzy bez wątpienia chcą pomagać innym, ale nie mają do tego takiego zapału jak kiedyś. Dla tych, którzy czują, że sami potrzebują teraz wsparcia.

Chcę Wam powiedzieć tylko trzy słowa – to jest ok.

To jest nie tylko ok, to bardzo ok. To etyczne. Gdy odczuwasz brak sił. Kiedy nie czujesz, że będziesz dla kogoś dobrym coachem, możesz przekazać mu kontakt do innej osoby, do innego specjalisty. To nie oznacza od razu, jak czasem od Was słyszę, że „nie dałem rady”, „nie nadaję się do tego”, „jestem słabym coachem”. Może to po prostu teraz czas, w którym to Ty potrzebujesz troszczyć się o siebie, odetchnąć, nabrać sił?

Masz prawo czuć się gorzej, masz prawo do odpoczynku, masz prawo odwołać sesję, masz prawo zrobić sobie przerwę od pracy. Zawód „pomagacza” to nie robot na baterie, to szczególny zawód, w którym trzeba zrobić sporo miejsca nie tylko dla innych, ale i dla samego siebie.

Zachęcam, nie grajcie „twardzielskiej” roli. To bezsprzecznie krótka droga do wypalenia zawodowego. Popatrz na siebie łagodnie. Super, że potrafisz wspierać innych. Pomóż też sobie – jeśli Twoje ciało woła o spacer, Twoje oczy o przestrzeń, Twój mózg o ciszę, a Twoje serce o akceptującą troskę – usłysz to.

Masz prawo pamiętać o sobie. Ba! To konieczne, by mieć siłę dawać wsparcie drugiemu Człowiekowi.

Widziałam już wielu „instagramowych pomagaczy” – na zewnątrz silnych, pewnych, pracujących non stop, a w środku na skraju. Takich bez urlopu, bez oddechu, bez luzu, za to w radio i w telewizji, za to z lajkami i podziwem. Takich wydajnych, obrotnych, przedsiębiorczych, za to z pogmatwanym zdrowiem, pustką w sercu i miałkimi relacjami.

To jest ok odpuścić. To jest ok zadbać o siebie.

Ciekawym modelem, który może być pomocny i inspirujący do zatrzymania gdy brak sił jest model BASIC Ph, który znalazłam w książce Anity Rawa-Kochanowskiej (Recenzja TUTAJ). Opisany był w kontekście pracy z emocjami, dlatego pasuje mi dziś tu i teraz idealnie. Być może okaże się dla Ciebie dobrym wsparciem.

Model BASIC Ph składa się z następujących elementów:

B – Beliefs (strategie oparte o wiarę i przekonania),
A – Affects (strategie związane z wyładowaniem i wyrażaniem emocji),
S – Social (strategie oparte na relacjach z ludźmi),
I – Imagination (strategie związane z używaniem wyobraźni),
C – Cognition (strategie „rozumowe”),
Ph – Physical (strategie związane z ciałem).

Nazwa modelu pochodzi od pierwszych liter angielskich słów charakteryzujących różne strategie podejmowane przez ludzi w obliczy trudnej sytuacji, kryzysu czy zmiany. Bez wątpienia każdy z nas stosuje niektóre z tych strategii.

Popatrz na siebie z tych perspektyw. Na ile masz te strategie? Na ile Twoje przekonania są wspierające? I na ile dostrzegasz i wyrażasz swoje emocje? Czy masz wsparcie, karmiące relacje? Czy pozwalasz sobie na luz, na marzenia? Jakie sposoby na nabieranie siły znasz? Co podpowiada Ci rozum, a co serce? Na ile dbasz o swoje ciało? Czego ono teraz potrzebuje?

Poprzednie

Następne

Pamiętaj też, że to jest ok, by poprosić o pomoc.

To jest bardzo ok skorzystać z superwizji. Na każdej jednej edycji programu rozwojowo-superwizyjnego „Coach z perspektywami” rozmawiamy o tym, jak wiele daje nam wzajemne wsparcie, siła grupy, poczucie wspólnoty z innymi coachami o otwartych sercach. Masz takie wsparcie? Może warto przegadać Twój brak sił? Może to moment na superwizję. A może to czas na Twoje zatrzymanie, rozwój i nabranie energii, by potem działać lepiej, mądrzej, bardziej świadomie i z większym zaangażowaniem?

Za nami niewątpliwie szczególny rok. Bardzo. Czuję w kościach, że teraz bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy siebie nawzajem. Potrzebujemy innych coachów i spotkania we wzajemnym zrozumieniu i w życzliwości.

Dlatego ruszam kolejną, już 7 edycję programu dedykowanego coachom i zaczniemy od stycznia. By razem złapać oddech na kolejny rok wyzwań. By przez 99 dni dać sobie uwagę. A także, by skorzystać ze wsparcia grupy.

Poczytaj co to za program, daj znak jak chcesz dołączyć. Pamiętaj też, że płatności można rozłożyć na dogodne raty. SZCZEGÓŁY: TUTAJ

Na koniec jeszcze jedna dobra wiadomość!

Zestaw Warsztatowy Zmień Perspektywę z 10 % rabatem na hasło: MIKOLAJ

Aż do samego szóstego grudnia. Zamawiajcie sobie na prezent, albo innym coachom, trenerom, nauczycielom, doradcom, terapeutom, psychologom, konsultantom, mówcom motywacyjnym i… każdej osobie pracującej z drugim człowiekiem!