:
Mnie fascynuje w ludzkiej naturze to, że ma w sobie tyle do odkrycia oraz to, że jest wyjątkowa. Piękne jest to, że każdy człowiek jest inny i żeby go poznać trzeba go odkrywać. Uwielbam odkrywać w ludziach dobre rzeczy ich talenty, mocne strony, których jest mnóstwo.
AniaK:
To, co fascynuje mnie najbardziej w ludzkiej naturze to możliwości oraz potencjał jaki w nas drzemie, często nieuświadomiony i nieodkryty. Niejednokrotnie zdarza się, że odkrywamy siebie na nowo, zderzając się z pewnymi trudnymi dla nas sytuacjami, problemami, a czasami nawet i dramatami.
Tak naprawdę nie znamy siebie, dopóki nie zostaniemy poddani pewnej próbie, dopóki nie będziemy musieli stawić czoła wyzwaniu, jakie na nas czeka. Nagle okazuje się, że potrafimy świetnie dogadywać się z klientami, negocjować pewne warunki bądź wykazywać się nie lada cierpliwością (to często w przypadku matek, takie mam przekonanie, słuchając moich znajomych i bliższych koleżanek :)), potrafimy robić coś o co byśmy się nigdy nie podejrzewali.
Sądzę, że w pracy coacha jest podobnie, możemy odkrywać siebie na nowo i poszerzać wiedzę o sobie, praktykując i spotykając coraz to innych, nowych klientów. I to właśnie sprawia, że ludzka natura, wciąż do końca niezbadana i nieodkryta, nieustannie fascynuje i pociąga oraz motywuje do poszerzenia wiedzy na ten temat.
:
W ludzkiej naturze fascynuje mnie przede wszystkim jej złożoność. Fascynujące jest to, że sami stawiamy sobie granice w swoich głowach i sami te granice możemy rozszerzać, jak również przesuwać i na równie wiele sposobów również przełamywać. Sami wiemy, co dla nas dobre, bo posiadamy intuicje i potrafimy logicznie, o wiele bardziej dokładniej myśleć niż nie jeden komputer.
Jesteśmy najdoskonalszymi istotami w przyrodzie, ale i tak tego nie doceniamy. Fascynujący jest fakt, że w naszej ludzkiej naturze życie to taka układanka. Trzeba wciąż dopasowywać klocki i zmieniać zasady gry, poznawać nowych graczy, nowe dzieci i nigdy nie wolno zatracić swojego wewnętrznego ” Ja ” , swojego wewnętrznego dziecka. Dziecko, gdy się przewróci – otrząśnie się, uśmiechnie i biegnie dalej. I tacy powinniśmy być. I to wszystko jest jakże mocno fascynujące.
P.P.:
W ludzkiej naturze fascynuje mnie to, że czasem tworzone przez nas dla nas samych ramy postępowania wyznaczają ludzom drogę życia, a czasem nie pozwalają im żyć. Jakie prawdziwe jest to psychologiczne „to zależy” ;). Żeby się przekonać jak jest w konkretnym przypadku trzeba być świadomymi uważnym obserwatorem.
A teraz czas na wyniki konkursu. TADAM! Z przyjemnością informuję, że książkę „Prawa Ludzkiej Natury” otrzymuje Monika Pulińska-Sztorc, która tak oto odpisała na konkursowe pytanie:
Monika Pulińska-Sztorc:
W ludzkiej naturze najbardziej fascynuje mnie to, że jest unikatowa. Niepowtarzalna. Owszem arcyciekawe są wszelkie teorie mówiące o mechanizmach działania, określające czy pozwalajace niejako „kontrolować” cechy ludzkiej osobowości czy charakteru. Niesamowite jest jednak dla mnie to, że nie ma dwóch identycznych osób. Czyli zestawu identycznych cech, osobowości, temperamentu, c
Od jakiegoś czasu wykonuję zawód coacha i jako taki właśnie „pomagacz/wspieracz” obserwuję i jestem bliżej drugiego człowieka, nie wychodząc z podziwu nad niezwykłością ludzkiej natury. Przede wszystkim wciąż tak naprawdę się uczę, że KAŻDY JEST INNY. Naprawdę. Według mnie zbyt często wolimy ocenić, określić, zaszufladkować, narzucić swój punkt widzenia, na siłę zmieniać, niż w ogóle dopuścić do siebie, taki prosty fakt, że ta druga osoba po prostu jest taka jaka jest. Czesto zupełnie inna niż ja. Jakże to szalenie ważne by pozwolić sobie na ciekawość drugiego człowieka, na „rozfascynowanie” się nim takim jaki jest…Bardzo się cieszę, że jako coach mogę właśnie podczas sesji patrzeć i słuchać drugiego człowieka, dając mu w pełni świadomie przestrzeń na to by mógł być sobą.
O unikatowości ludzkiej natury stanowi również według mnie jej „wrażliwość”. Co to jest? Kto ją widział? A właśnie okazuje się, że jest… i to bardzo – gdzieś w układzie nerwowym, ale i pomiędzy sercem, duszą, a intuicją. Kojarzona najczęściej ze sferą doznań, zmysłów i emocji. Stanowi o istocie naszej ludzkiej natury i jest niewątpliwie cechą wyróżniającą nas od innych istot. Pozwala nam mniej lub bardziej „dotykać” życia. Żyć mniej lub bardziej intensywnie, uważnie, odważnie czy świadomie.
Bardzo ciekawe jest to, że możemy być właśnie mniej lub bardziej wrażliwi, ale chyba wciąż nie bardzo zdajemy sobie sprawę z tego, że są też wśród nas osoby wysoko wrażliwe, które postrzegają świat zupełnie inaczej! No właśnie i znowu powracam z refleksją: każdy z nas jest wyjątkowy, ale by ta wyjątkowość mogła w nas trwać i pięknie się rozwijać potrzebujemy przede wszystkim wzajemnej świadomości (wiedzy) na temat praw ludzkiej natury. Na podstawie recenzji zaprezentowanej przez Asię, nabrałam przekonania, że w przedmiotowej książce można odnaleźć klucz do poznania tej właśnie niezwykle wyjatkowej i niepowtarzalnej natury każdego z nas :)
Gratulujemy i zapraszam do kontaktu (poczta@joannagrela.pl) w celu ustalenia danych do wysyłki.
Wydawnictwu SENSUS dziękuję za współpracę przy konkursie!
Wszystkim uczestnikom dziękuję za udział i zapraszam do przyszłych konkursów.
Książkę „Prawa Ludzkiej Natury” kupisz TUTAJ
PODOBNE WPISY:
1. Wszystko zaczyna się w głowie! Zmień myślenie o… sobie! #Recenzja 11
